انسانها متفاوتند، تفاوت در تک تک اجزای رفتاری!
حتی وقتی شبیه‌ترین انسان زندگی‌تون رو ببینید باز هم تفاوت هست، بنظرم اگه روبروی خودت وایستی باز هم تفاوت رو بین خودت و خودت حس می‌کنی، تفاوت در جزئی‌ترین چیزهای ممکن. در نوع پلک زدن، در نحوه‌ی خندیدن، نوع نگاه و حرکت دست‌ها هنگام صحبت.
امکان شبیه بودن دو فرد یکسان بنظرم غیرممکنه، چرا که محیط و جوامع متفاوته، اگه مهدیِ دیگه‌ای از جهان موازی بیاد و یه کوچه بالاتر محیط زندگی من زندگی کنه باز هم تفاوت هست، همسایه‌های متفاوت، دوست‌های متفاوت و خانواده‌ی متفاوت. حتی اگه خانواده، دوست، همسایه و همه چیز یکی باشه باز هم تفاوت هست
اگه مهدیِ دو قولویی الان کنارم این نوشته رو می‌خوند تفاوت داشتیم، چرا که ادراک، تعبیر و برداشت مفهوم از یک موضوع متفاوته و طرز فکرها شاید در یک جهت باشن اما متفاوتند.
هیچ دو فردی مثل هم نیستند، اگه انسان رو به یه کمپانی/استارتاپ تشبیه کنیم و ویژگی‌هاش رو به افراد و نیروهای توی اون کمپانی. ممکنه مدیر فنی، مدیر محصول، یوایکس دیزاینر و اسکرام مسترش ـ نیروهای ارشد در نقش نظام‌های ارزشی انسان ـ یکی باشه اما هم‌چنان برنامه‌نویس‌های ـ برنامه‌نویس در نقش علائم رفتاری انسان ـ متفاوتی داره و اگه حتی برنامه نویس‌ها یکی باشن مدیرعامل ـ مدیرعامل در نقش مایندست ـ متفاوتی داره. و اگه تمام این چیزها مشترک باشه باز هم محیط کمپانی و روابط عمومی اون متفاوته. هیچ شخصی جایگزین دیگری نمی‌شه همون‌طوری که هیچ دو شرکتی به‌طور کامل مشابه هم نیستند، انسان‌هارو نمی‌شه جایزین هم کرد شاید بشه ویژگی‌های مشابه یک انسان رو با شخص دیگه‌ای پر کرد اما خود یک شخص رو نمی‌شه جایگزین کرد. اگه قطعه پازل اشتباهی رو بخواید جا بزنید چیزی شبیه گول زدن خودتونه حتی اگه تفاوت در رنگ قطعه نباشه، اندازه‌‌ی قطعه‌ها یکی باشه، حتی با قیچی درستش کنید باز هم تفاوت قطعه حس می‌شه چرا که برای اون‌جا ساخته نشده و هر شخص در زندگیمون برای جایی ساخته شده و تنظیم شده، شما نمی‌تونید جایگزین کنید فقط می‌تونید کم اهمیت کنید. برتری بین هیچ دو فردی نیست، شاید تاثیر هر فرد بر روی ما متفاوت باشه اما هر کدوم تکه پازلی در جای خودشون هستن که باید قرار بگیرند تا پازل زندگی تکمیل بشه.
زندگی مثل یک پازل بزرگِ چند هزار تیکست که شاید هیچ‌وقت نشه بطور کامل تمام اجزا رو چید اما تصویر کلی رو می‌شه دید، تصویر زیبایی که جای‌های خالی هم داره.. امیدوارم جای خالی اون‌قدری نباشه که باعث بشه بیخیال دیدن تصویر کلی بشید.
من، تو نیستم و تو، من نیستی چرا که من و تو انسان‌های متفاوتیم، تفاوت در ریزترین چیزهای جزئی :))
نوشته‌های قبلی رو هم دوست داشتید یه نگاه بندازید:
صابر محمودی
۱۳۹۹/۰۳/۱۰ - ۱:۵۵ ق٫ظسلام.واقعا درست گفتی اینکهه ما بخوایم دیگران مثل ما فکر کنن و فکر کنیم توانایی ما از دیگران بیشتره و توانایی دیگرانو نادیده بگیریم واقعا بد.
شخصا در دوران دانشجویی با چنین افرادی برخورد داشتم.یک نمومنش در مسایل پزشکی پزشکان طب مدرن طب سنتی و عطاری رو قبول ندارن و ما کلا (بلقمی و سرد و خشک و صفراقی ) رو گذاشتیم کنار چسبیدیم به طب شیمیایی.
راستی درویشی اینجا وقت میذاری به درست لطمه نخوره.مطلب طولانی ولی خوبی بود.
مهدی درویشی
۱۳۹۹/۰۳/۱۰ - ۱:۱۴ ب٫ظسلام
این‌که فکر کنیم توانایی ما از دیگران بیشتره شاید بد نباشه، من به چنین چیزی معمولا فکر می‌کنم اصلا تقصیر من نیست که فکر می‌کنم مغز با مقایسه می‌فهمه و ما کل زندگیمون در حال مقایسه چیزها هستیم.
فقط یه نکته‌ای هست این متن تو دسته بندی اندیشه قرار داره یعنی چیز درستی شاید نباشه و فقط اندیشه و درگیری فکری خودم بود که راجبش نوشتم ـ نظر شخصی منه.ـ و منظورم تخصص و مهارت انسانها نبود فقط نقش اون‌ها در زندگی ما رو گفتم نه نقش اون‌ها در زندگی خودشون (نقش اون‌ها در زندگی خودشون میتونه هدف‌شون در این دنیا باشه که شاید بهتر کردن دنیا باشه (سیریسلی؟) که در اون صورت برتری کمک کنندست). در زندگی خودشون مهارت مطرح هستش و بنظرم این جمله «برتری بین هیچ دو فردی نیست» که تو اواخر نوشتم اشتباه می‌شه!
فکر کنم منم جزو همون افرادی بودم که تو دوران دانشجویی برخورد داشتی، ولی خب راجب طب سنتی چون چیزی نمی‌دونم نظر خاصی ندارم. راجب درس و لطمه خوردن هم اونا به کارهام لطمه می‌زدنن :)))
مرسی بابت وقتی که برای مطالعه گذاشتی.
صابر محمودی
۱۳۹۹/۰۳/۱۰ - ۵:۵۱ ب٫ظالبته این یه جهانبینی هر شخص برمیگرده و تعریف شما از توانایی ، شما میتونی در زندگی حرفه ای مارادونا باشی و در زندگی فردی بری دنبال اعتیاد.برای همین نقش انسانها در زندگی خودشون میتونه در زندگی افراد دیگه تاسیر گذار باشه.نه منطورم تو نبود.
ولی درمورد طب سنتی تحقیق کن مخصوصا الان که کرونا اومده بیشتر مردم رفتن سمت طب سنتی.اگر منابع خواستی بگو واست بفرستم.راستی شمارتو واسم نفرستادی.ممنون
مهدی درویشی
۱۳۹۹/۰۳/۱۱ - ۱۰:۰۸ ب٫ظدرسته همین‌طوره نقش انسانها در زندگی خودشون در زندگی افراد دیگه تاثیرگذاره اما تاثیر مستقیمی نداره و زندگی شخصی بنظرم فرد حق انتخاب داره، اتفاقا یکم راجب الگوها تو نوشته آخرم «درباره‌ی الگو، اثر هاله‌ای، ایلان ماسک، فضا، پرواز فالکون ۹ اسپیس‌ایکس و سریال صد» نوشتم، شاید کمک کننده باشه.
قبل این‌که پیام بدی برات پیام فرستادم ولی یه شماره دیگه‌ت بود به همون خطی که پیام دادی شمارم همونه و عوض نشده