یکی برای نرسیدن

_ اگر قانونی باشد _ من فکر می‌کنم قانون جهان بر شدن هست یعنی رسیدن به خواسته‌ها. فرض کنید شما یک تارگت می‌گذارید و وقتی حاضر باشید هزینه‌ش رو بدید بهش می‌رسید سادست، اما گاهی وقت‌ها این قانون بهم می‌ریزه اون جملاتِ شیرین دست به دست دادن کائنات برای رسیدن به خواسته‌ها؛ زمینی که اگر تلاش‌مان را کنیم پاداشش را خواهد داد، تو حرکت کن و خدا برکتت رو فراهم می‌کنه طعم شیرینی قبل رو ندارند.
چرا که در زندگی اکثر ماها همیشه یکی هست برای نرسیدن، یکی که با تمامت دوستش خواهی داشت اما رسیدنی نیست معادله بهم خواهد ریخت دیگر تلاش بیشتر بی پاسخ می‌ماند. این‌جا خواسته و تلاش به معنای توانایی نیست و این جزو تلخ‌ترین پارادوکس‌های زندگیه.