نویسه‌های من

دبیرستان که بودم معمولا بعد ساعت ۳ شب می‌خوابیدم و برای پسر بچه‌ای که دوران

از آخرین باری که نوشته‌ای منتشر کردم حدود چند ماهی می‌گذره، من همیشه یه عادتی

من یکی از تارگت‌های امسالم بی دولوپر بودن بود، یعنی قرار بود به عنوان برنامه‌نویس

کارتون ساعت ۶ عصر تموم می‌شه اون‌قدر خسته‌اید که حتی حس چک کردن اینستاگرام برای

اون زمان‌ها که سنم دو رقمی نشده بود دوست داشتم تهران باشم، علت خاصی هم

_ اگر قانونی باشد _ من فکر می‌کنم قانون جهان بر شدن هست یعنی رسیدن

وقتی کوچک‌تر بودم به انسان‌ها دقت می‌کردم به جزئی‌ترین حرکت و رفتارها. وقتی رفتار یک