از من راضی نباش، من راضیم یا موشک هم هوا کنیم ۹۳۰۰ ناراضی داریم.

ما انسان‌ها تو جوامع و محیط‌های مختلفی بزرگ می‌شیم، دیدگاه‌های مختلفی داریم و هر چند همه انسانیم و سیستم اصلی ما به یه صورت کار می‌کنه اما در طول زمان زندگی هم بعضی چیزهای ما تنظیم می‌شه و ویژگی‌های اکتسابی زیادی داریم که می‌تونیم آگاهانه تبدیل به فردی بشیم که از اون سبک خوش‌مون میاد ـ هر چند بنظرم خوش‌مون اومدن از اون فرد هم از تاثیرات محیطه ـ و این بنظرم آپشن جالبی برای نوع ما انسان‌هاست که معمولا کمتر ازش استفاده می‌کنیم و آگاهی کافی دربارش نداریم اما علم و نوروپلاستیسیتی ـ بخوانید انعطاف پذیری عصبی ـ این موضوع رو اثبات کرده.

راجب تفاوت‌ها بخوانید: من، تو نیستم و تو، من نیستی!

وقتی تفاوت‌ها باشه نقاط دید متفاوتی هم داریم،‌ در حقیقت برداشت ما از یک موضوع مشخص متفاوت هست چیزی که بهش می‌تونیم بگیم ادراک؛ سفر برای من معنی متفاوتی با سفر برای تو داره، سبک مورد علاقه‌ی موسیقی من رپ هست و پاپ برای تو لذت بخشه، درس خوندن اولویت اول من نیست اما رتبه خب تمام خواسته‌ی زندگی یه شخصی هست، و این برداشت متفاوت از تمام مفاهیم و چیزهای موجود می‌تونه باشه پول، کار، زیبایی، دوستی، رابطه، سیاست، دین، عشق و زندگی.

در بعضی شرایط که می‌تونه تصادفی باشه، دو فرد نقطه نظر/برداشت/ادراک مشترک از یک چیز دارن؛ یعنی ارزش‌های درونی دو فرد در بعضی چیزها می‌تونه مشترک باشه و در حالات دیگه تفاوت‌های کم یا زیادی بین برداشت ما از یک چیزه که آگاهانه یا غیرانتخابی بر روی سیستم عامل مغز ما نصب شده. بنظرم بهتره این تفاوت رو یه رنج در نظر بگیریم نه صرفا آره یا نه خالص. مثلا علاقه‌ی من و یه فرد دیگه نسبت به هری پاتر متفاوته و این‌طور نیست که اون اصلا از هری پاتر خوشش نیاد و من عاشقشم باشم بلکه فقط حد علاقه‌ی اون نسبت به من کمتره و برداشت و ادراک متفاوت لزوما به معنای مخالف هم بودن نیست و تفاوت میان میزان علاقه هم هست.

ما انسان‌ها توی اجتماع زندگی می‌کنیم و نظرهای هم دیگه رو می‌شنویم و با هم تعامل داریم، وقتی نسبت به موضوعی تفاوت نظر داریم و سلایق‌مون متفاوته و بعضی اوقات سازگاری کم می‌شه و این‌جا یسری چیزها پیش میاد، اگه میزان علاقه من به درس خوندن طبق عکس بالا روی ده باشه و برای دوستانم روی دو، چهار و یک باشه این‌جا یسری چیزها پیش میاد: یسری به ما می‌خندن، یسری مسخره می‌کنن، یسری ناراحت می‌شن، یسری سنگ اندازی می‌کنن، یسری هم مسیر می‌شن و هر شخص یه واکنش نشون می‌ده.

ما اگه درس بخونیم مخالفت‌ها و موافقت‌هایی هست ممد به ما خواهد خندید، یکی دیگه سنگ اندازی می‌کنه، یکی بی تفاوته و تو همراهی می‌کنه. اگه درس نخونیم باز هم مخالفت و موافقت‌هایی هست. حکایت خر سواری ملانصرالدین و پسرش و حرف‌های رهگذران هم به درک بهتر موضوع کمک می‌کنه.

باید بدونیم ما در مسیر کارها و زندگی‌مون با انسان‌های دیگه‌ای مخالف و موافقیم و مخالفت با ما به معنای اشتباه بودن کار ما نیست و موافقت با ما هم به معنای درست بودن کار ما نیست، هر کس نسبت به ادراک و شرایطش نظر می‌ده و بنظرم شخص ما بهترین تصمیم رو می‌تونه بگیره. ما نمی‌تونیم تمام افراد مسیر و زندگی‌مون رو راضی نگه داریم چرا که میزان علاقه‌ها متفاوته تنها راه راضی نگه داشتن همه، نقش بازی کردن از چیزی که نیستیم هست. در حقیقت ما برای راضی نگه داشتن یه شخص ناراضی باید میزان علاقه اون رو نسبت به اون چیز زیاد و یا میزان علاقه‌ی خودمون به اون چیز رو کم کنیم که هر دو کار زمان بر و بیهوده هست. راضی نگه داشتن بقیه به معنای ناراضی بودن خودمون می‌تونه باشه.

بیخیال سنگ انداختن یکی دیگه بشید و اگه به شما و کس دیگه‌ای آسیبی نمی‌رسه به مسیرتون ادامه بدید، شما برای راضی نگه داشتن انسان‌ها نیومدید.

پی نوشت: اسپیس ایکس اولین شرکت هوا و فضایی شخصی بود که دو انسان رو به ایستگاه فضایی فرستاده و این برای من واقعا حیرت‌انگیزه! (تو این پست راجبش نوشته بودم) کل ویدئوی پرتاب، پرواز، اتصال و برگشت بصورت لایو توسط ناسا توی یوتیوب نمایش داده می‌شد و ۱۶ میلیون انسان دیدن و یوتیوب برای ویدئوهایی که اون‌جا قرار می‌گیره امکان لایک و دیس‌لایک فراهم کرده تا میزان رضایت کاربر از ویدئو رو بسنجده ـ جدا؟ ـ این ویدئو توسط ۱۸ و نیم میلیون انسان دیده شده و ۳۲۵ هزار نفر لایک کردن و۹۳۰۰ نفر دیس‌لایک کردن و یعنی نپسندیدن به هر دلیلی! می‌شه گفت ما اگه موشک هم هوا کنیم باز هم ممدهایی هستن که با کار ما حال نکنن :))